Kształcenie w pełnym wymiarze godzin jest obowiązkowe dla uczniów w wieku od 6 do 15- 16 lat. Obejmuje ono 6 lat szkoły podstawowej (lager onderwijs) oraz pierwsze 3 lata edukacji na poziomie średnim (secundair onderwijs). Szkoły średnie są podzielone na 3 dwustopniowe poziomy. Pierwszy poziom ma charakter ogólny (z rozróżnieniem poziomu pierwszego a i poziomu pierwszego B). Dwa następne to edukacja ogólna, techniczna, zawodowa lub artystyczna, zgodnie z wyborem dokonanym przez ucznia. Poradnictwo związane z różnymi ścieżkami kształcenia jest zapewniane zwłaszcza w momencie przejścia do szkoły średniej, przy przejściu na drugi poziom szkoły średniej (uczniowie w wieku 14 lat) oraz pod koniec trzeciego poziomu szkoły średniej.


PODSTAWY PRAWNE I CELE KRAJOWE

Poradnictwo edukacyjne i zawodowe jest uwzględnione i zdefiniowane w przepisach prawnych Wspólnoty Flamandzkiej w sposób bardzo ogólny. Włącza się je w działania związane z edukacją, szkoleniami i zatrudnieniem, realizując za pomocą różnych środków w zależności od grupy docelowej.

Rząd flamandzki, partnerzy społeczni i szkoły podejmują wspólne wysiłki na rzecz całościowego podejścia do rozwijania talentów we Flandrii. Zbliżanie teorii do praktyki to jeden z celów podejmowanych działań opisanych w „Agendzie kompetencji 2010”, inicjatywie podjętej przez flamandzkie Ministerstwo Pracy oraz Ministerstwo Edukacji i Szkoleń. Wymieniono w niej 10 priorytetów, które mają przyczynić się do zbadania, rozwinięcia, rozpoznania i realizacji możliwości uczniów, a także osób zatrudnionych, bezrobotnych oraz znajdujących się poza systemem edukacji, pracodawców i organizacji pracowniczych.

Podjęte przez uczniów studia w znacznych stopniu determinują wybór ścieżki kariery zawodowej, a co za tym idzie – ich szanse na rynku pracy. z tego względu opracowano kilka rodzajów działań wspierających uczniów i ich rodziców w podjęciu dobrze uzasadnionego wyboru studiów i ścieżki kariery. Istotnym nowym elementem są działania podejmowane we współpracy ze światem zawodowym.

Do działań wymagających bliższej współpracy między szkołami a rynkiem pracy należą:

• przemyślenie kwestii edukacji w niepełnym wymiarze godzin w celu pełnego zagospodarowania czasu wszystkich uczniów;
  
• stworzenie większych możliwości zdobycia doświadczenia w sektorze prywatnym, publicznym i niekomercyjnym dzięki podpisaniu porozumień z określonymi sektorami rynku pracy;
  
• publikacja przewodnika Nauczanie jakościowe w miejscu pracy (2008), zawierającego praktyczne wskazówki ogólne, które można zastosować do dowolnych form uczenia wszelkich przedmiotów w każdym sektorze.
  

Poradnictwo zawodowe w kształceniu obowiązkowym w Europie

Dekret o równym dostępie do edukacji (Gelijke OnderwijsKansen – GOK) z 20 czerwca 2002 r. (opublikowany w belgijskim dzienniku urzędowym z 14 września 2002 r.), z kilkoma zmianami wprowadzonymi przez dekrety z 14 lutego 2003 r., 30 kwietnia 2004 r., 7 maja 2004 r. i 15 czerwca 2005 r., gwarantuje przeznaczenie dodatkowych środków na poradnictwo dla określonych grup (takich jak uczniowie ze środowisk społecznie upośledzonych, których językiem ojczystym nie jest flamandzki) w okresie uczęszczania do szkoły.

Dekret regulujący funkcjonowanie ośrodków poradnictwa dla uczniów (CLB) z 1 grudnia 1998 r. (opublikowany w belgijskim dzienniku urzędowym z 10 kwietnia 1999 r.) wprowadza zasadę przestrzegania przez te placówki wymagań jakościowych, dotyczących efektywności działalności i respektowania praw innych osób (ochrona prywatności, dostęp do informacji itp.), a także szybkiego podejmowania współpracy z zainteresowanymi podmiotami.

Regulacje prawne nadają także dużą wagę związkom między edukacją a rynkiem pracy. w roku 2006 Ministerstwo Edukacji i Szkoleń oraz Ministerstwo Gospodarki opracowały plan działań „Edukacja na rzecz przedsiębiorczości”, którego celem jest przekazanie dzieciom perspektywy biznesowej i zainteresowanie ich podjęciem aktywności zawodowej.

PODMIOTY ODPOWIEDZIALNE

Podejmowanie działań w zakresie poradnictwa zawodowego leży w gestii różnych ministerstw, zwłaszcza Ministerstwa Edukacji i Szkoleń, Ministerstwa Pracy i Ministerstwa Gospodarki (poradnictwo w zakresie przedsiębiorczości). Odpowiedzialność w tej dziedzinie jest także rozłożona między różne szczeble administracji oraz poszczególnych partnerów.

Za poradnictwo dla uczniów objętych obowiązkiem szkolnym w największym stopniu odpowiadają ośrodki poradnictwa dla uczniów (CLB). Placówki te we współpracy ze szkołami zawierają umowy na świadczenie usług i podejmowanie innych działań związanych z poradnictwem edukacyjnym i zawodowym dla uczniów.

Usługi organizowane przez Ministerstwo Pracy nie są kierowane do uczniów objętych kształceniem obowiązkowym.


PORADNICTWO ZAWODOWE W PROGRAMIE NAUCZANIA

Częścią kształcenia obowiązkowego jest ścieżka międzyprzedmiotowa „Nauka uczenia się”.

W szkołach podstawowych brak jest poradnictwa edukacyjnego w pełnym tego słowa znaczeniu, dlatego cele „Nauki uczenia się” ograniczają się do zaprezentowania różnych podejść do kwestii uczenia się i wyszukiwania informacji. w szkołach średnich „Nauka uczenia się” obejmuje cele skupione na wyborze studiów i poradnictwie zawodowym. Cele te zostały rozłożone w rozrastającej się strukturze szkoły średniej podzielonej na 3 dwustopniowe poziomy. Pierwszy poziom dwustopniowy ma wspólny dla wszystkich program nauczania, a w obrębie drugiego poziomu należy dokonać wyboru między kształceniem ogólnym a zawodowym. Ostatni poziom składa się z dwóch wyspecjalizowanych klas.

Na każdym poziomie ścieżki „Nauki uczenia się" celami są:

Poziom pierwszy (cztery cele): uczniowie potrafią ocenić swoje zainteresowania i możliwości w celu dokonania wyboru nauki na poziomie drugim
(www.ond.vlaanderen.be/dvo/english/corecurriculum/secondary/1grade/astream/learning.htm)

Poziom drugi (cztery cele): uczniowie zyskują ogólną perspektywę możliwości edukacyjnych i zawodowych
(www.ond.vlaanderen.be/dvo/english/corecurriculum/secondary/2grade/cross/learn.htm)

Poziom trzeci (cztery cele): dokonując wyboru studiów lub ścieżki kariery zawodowej, uczniowie biorą pod uwagę swoje zainteresowania i możliwości
(www.ond.vlaanderen.be/dvo/english/corecurriculum/secondary/3grade/cross/learn.htm).

Szkoły decydują, jak włączyć ten obszar tematyczny do programu nauczania. w praktyce szkolny zespół doradczy pomaga placówkom w uwzględnieniu tej ścieżki międzyprzedmiotowej w programie nauczania. Podobną pomocą może także służyć ośrodek poradnictwa dla uczniów (CLB). Tego rodzaju międzyprzedmiotowe podejście do poradnictwa egzekwowane i kontrolowane jest za pomocą różnych środków: obowiązek zapewnienia przez szkoły koordynacji między programami nauczania a poradnictwem zawarty jest nie tylko w przepisach prawnych dotyczących kształcenia, ale także koordynacja ta jest jednym z kryteriów branych pod uwagę w ocenie szkół, dokonywanej przez kuratorium. Podejście to nabiera obecnie tak dużego znaczenia w definiowaniu poradnictwa, że szkoły dbają o jego stosowanie, a czasem staje się ono przedmiotem projektów i badań związanych z programem nauczania (testy, proeftuiten – www.ond.vlaanderen.be/proeftuinen).

Miejsce praktyk w strukturze programu nauczania

Jeśli chodzi o praktyki w kształceniu obowiązkowym we Flandrii, wiele informacji jest dostępnych jako część programu OECD analizującego działania związane z kształceniem zawodowym (VET). (Więcej informacji, zobacz OECD 2007, Vocational education and training – policy and innovation: proposal for work (Kształcenie i szkolenie zawodowe – zasady i innowacje: propozycje pracy), EDU/EDPC/CERI, 2007).

Przy układaniu programu VET element kształcenia zawodowego i technicznego musi stanowić przynajmniej 25%. Przygotowano 8 programów spełniających tę zasadę.

1. Regularne kształcenie na poziomie szkoły średniej – drugi stopień oraz pierwszy i drugi poziom trzeciego stopnia BSO (kształcenie na poziomie szkoły średniej zawodowej) Uczniowie mogą zacząć ten program w pełnym wymiarze godzin w wieku 14-15 lat i teoretycznie ma on trwać 4 lata. Po jego ukończeniu uzyskuje się świadectwo (studiegetuigschrift). Rząd flamandzki nie ustala proporcji szkoleń praktycznych w stosunku do kształcenia ogólnozawodowego. Określa zaś cele rozwojowe i końcowe, które muszą osiągnąć uczniowie. Oprócz szkoleń praktycznych, odbywających się w szkołach, większość programów nauczania obejmuje staże i inne formy szkoleń praktycznych. w zależności od programu praktyki te mają formę bloków lub są układane naprzemiennie.

2. Zorientowane zawodowo eksperymentalne kształcenie na poziomie szkoły średniej dla drugiego i trzeciego stopnia BSO w systemie modułowym Uczniowie mogą rozpocząć ten program w pełnym wymiarze godzin w wieku 14-15 lat. System modułowy to podział programu na moduły lub jednostki nauczania, którym Poradnictwo zawodowe w kształceniu obowiązkowym w Europie przypisuje się określony zakres nauki, prowadzący do uzyskania kwalifikacji (punktów, kwalifikacji częściowej). Kursy modułowe umożliwiają uczestnikom wybór między różnymi opcjami i dają pewną swobodę w układaniu i tempie kończenia modułów wymaganych do uzyskania kwalifikacji. w ramach każdego rodzaju kwalifikacji uczniowie mogą sami ułożyć profile, a nie kończyć pełne, sztywne zestawy kursów według zaleconego harmonogramu (OECD, 2000). Rząd flamandzki nie określa proporcji szkoleń praktycznych w stosunku do ogólnego kształcenia zawodowego. Wyznacza natomiast końcowe cele ogólnej części teoretycznej, które muszą spełnić uczniowie. Oprócz szkoleń praktycznych, odbywających się w szkołach, większość programów nauczania obejmuje staże i inne formy szkoleń praktycznych. w zależności od programu praktyki te mają formę bloków lub są układane naprzemiennie.

3. Kształcenie zawodowe na poziomie szkoły średniej w niepełnym wymiarze godzin (DBSO) dla uczniów w wieku 15-18 lat Kształcenie na poziomie szkoły średniej w niepełnym wymiarze godzin odbywa się przez 40 tygodni w ciągu roku i składa się z piętnastu 50-minutowych zajęć tygodniowo. (W praktyce często jeden dzień składający się z siedmiu jednostek zajęciowych poświęca się na kształcenie ogólne, a jeden dzień składający się z ośmiu jednostek – na szkolenie zawodowe).

Tego typu edukacja składa się z wielu sekcji (np. takich jak „konstrukcja”, „pielęgnacja”, „ubrania” i „szyte seryjnie”), które następnie dzielą się na kursy nauczania.

Poszczególne ośrodki układają własne programy szkoleń (nie ma programów nauczania).

Szkolenie składa się z nauki ogólnej oraz rozwoju osobistego i społecznego. Jest ono ściśle związane ze społecznym i zawodowym kontekstem danej osoby + szkolenie zorientowane zawodowo + (w zasadzie) zatrudnienie.

Komponent „nauki w czasie pracy” może być zrealizowany na różne sposoby:

• zatrudnienie w firmie;
  
• projekt pomostowy (wprowadzony w życie w 1990 r. z myślą o młodych ludziach, którzy nie uzyskali jeszcze wymaganego poziomu dojrzałości pracowniczej; projekt ten daje im możliwość zdobycia doświadczenia w lokalnym samorządzie lub organizacji pozarządowej przez 40 tygodni; uczestnicy otrzymują minimalne miesięczne wynagrodzenie stażysty w wysokości 230 euro);
  
• ścieżka przygotowawcza (wprowadzona w 1997 r.), która kładzie nacisk na nabór, diagnozę i orientację. Aby osiągnąć te cele, ośrodki mogą założyć grupę powitalną dla młodych ludzi, którzy jeszcze nie mają jasnych perspektyw i wciąż mogą starać się o inny program szkoleniowy lub nie uzyskali wymaganego poziomu umiejętności i postaw, bądź nie są odpowiednio zmotywowani.
  
• ścieżka rozwoju osobistego (od roku szkolnego 2007/08) dla młodych ludzi, którzy już zwrócili na siebie uwagę służb socjalnych i mają za sobą burzliwą karierę szkolną.
  

Możliwość zatrudnienia

Młodzi ludzie mogą pracować:

• na podstawie umowy o pracę w niepełnym wymiarze godzin, co uprawnia ich do wynagrodzenia minimalnego;
  
• na podstawie umowy o stażu branżowym, na podstawie którego pracodawca podejmuje się szkolić młodego człowieka wśród załogi. Tego typu staż jest organizowany przez łączone komisje, które nakreślają zasady jego odbywania, przedstawiają propozycję umowy i organizują egzaminy końcowe dla uczestników. Program stażu układa kierownik ds. szkoleń zatrudniony w danej firmie. Młody człowiek jest uprawniony do wynagrodzenia za staż;
  
• na podstawie umowy o pierwszej pracy (jeśli zaczynają pracę przed 1 stycznia roku, w którym kończą 19 lat);
  
• jako asystent firmy rodzinnej (uczeń musi być spokrewniony z kierownikiem);
  
• na podstawie umowy o staż z VDAB o indywidualne szkolenie zawodowe (individuele beroepsopleiding – IBO), w ramach której VDAB przekazuje swoje zadania szkoleniowe firmie zewnętrznej, gdzie osoba szukająca pracy nauczy się wybranego zawodu wśród załogi;
  
• na podstawie umowy o pracę tymczasową zawartą z agencją pracy tymczasowej;
  
• na podstawie porozumienia o wejściu na rynek pracy (beroepsinlevingsovereenkomst – BIO) zawieranej z władzami flamandzkimi, prowincjonalnymi i miejscowymi.
  

W roku szkolnym 2003/04 do DBSO zapisanych było 5693 uczniów (w wieku 15-18 lat). Do DBSO uczęszczało również 649 uczniów w wieku 18-25 lat. Sześciu uczniów realizuje kształcenie w zakresie rybołówstwa w niepełnym wymiarze.

4. Kursy szkoleniowe prowadzone przez SYNTRA Vlaanderen (Flamandzka Agencja Kształcenia Przedsiębiorców). Dzięki umowom o staż można nauczyć się ponad 200 zawodów. Uczeń odbywa szkolenie praktyczne w firmie przez 4 dni w tygodni, a w pozostałym dniu bierze udział w kursach uzupełniających.

„Staże” te są dostępne dla wszystkich młodych ludzi w wieku powyżej 15 lat, którzy mają za sobą pierwsze 2 poziomy kształcenia w szkole średniej, lub powyżej 16 lat. Po ukończeniu 18 lat uczniowie mogą podpisać umowę o staż. Tego typu szkolenie trwa zazwyczaj 3 lata. w zależności od wieku i wcześniejszej edukacji możliwe jest skrócenie okresu szkolenia. Uczestnictwo w programie kończy się uzyskaniem świadectwa (getuigschrift leertijd).

5. Regularne kształcenie na poziomie szkoły średniej – stopień drugi oraz pierwszy i drugi poziom trzeciego stopnia edukacji technicznej na poziomie szkoły średniej (TSO)

Uczniowie mogą zacząć ten program w pełnym wymiarze godzin w wieku 13-14 lat i teoretycznie ma on trwać 4 lata. Po jego ukończeniu uzyskuje się kwalifikacje (diploma van het secundair onderwijs). Rząd flamandzki nie określa proporcji szkoleń praktycznych w stosunku do kształcenia ogólnozawodowego. Określa natomiast cele (kwalifikacje), które muszą spełnić uczniowie. Oprócz szkoleń praktycznych, odbywających się w szkołach, większość programów nauczania zawiera staże i inne formy szkoleń praktycznych. w zależności od programu praktyki te mają formę bloków lub są układane naprzemiennie.

6. Regularne kształcenie na poziomie szkoły średniej – trzeci poziom trzeciego stopnia edukacji artystycznej na poziomie szkoły średniej (KSO) i BSO Uczniowie mogą zacząć ten program w pełnym wymiarze godzin w wieku 17-18 lat i teoretycznie ma on trwać rok. Jego ukończenie prowadzi do uzyskania kwalifikacji (studiegetuigschrift van het 3de leerjaar van de derde graad). Rząd flamandzki nie określa proporcji szkoleń praktycznych w stosunku do ogólnego akademickiego kształcenia zawodowego. Rząd określa cele (kwalifikacje), które muszą spełnić uczniowie. Oprócz szkoleń praktycznych, odbywających się w szkołach, większość programów nauczania zawiera staże i inne formy szkoleń praktycznych. w zależności od programu nauczania praktyki te mają formę bloków lub są układane naprzemiennie.

7. Edukacja modułowa na poziomie szkoły średniej – czwarty stopień BSO Uczniowie mogą rozpocząć ten program w pełnym wymiarze godzin w wieku 17-18 lat. Program modułowy jest podzielony na moduły lub jednostki nauczania, którym przypisuje się określony zakres nauki prowadzący do uzyskania kwalifikacji (punktów, kwalifikacji częściowej). Kursy modułowe umożliwiają uczestnikom dokonanie wyboru między różnymi opcjami i dają pewną swobodę w układaniu oraz tempie kończenia modułów wymaganych do uzyskania kwalifikacji. w ramach określonych dla każdego rodzaju kwalifikacji uczniowie mogą sami ułożyć profile, a nie kończyć pełne, sztywne zestawy kursów według zaleconego harmonogramu (OECD, 2000). Rząd flamandzki nie określa proporcji szkoleń praktycznych w stosunku do kształcenia ogólnozawodowego. Określa natomiast cele (kwalifikacje), które muszą spełnić uczniowie. Oprócz szkoleń praktycznych, odbywających się w szkołach, większość programów nauczania zawiera staże i inne formy szkoleń praktycznych. w zależności od programu nauczania praktyki te mają formę bloków lub są układane naprzemiennie.

8. Regularne kształcenie na poziomie szkoły średniej – trzeci poziom trzeciego stopnia BSO Uczniowie mogą zacząć ten program w pełnym wymiarze godzin w wieku 17-18 lat i teoretycznie ma on trwać rok. Po jego ukończeniu uzyskuje się kwalifikacje (diploma secundair onderwijs). Dla trzeciego stopnia rząd flamandzki określa stosunek szkoleń praktycznych (14 godzin) do ogólnego teoretycznego kształcenia zawodowego (12 godzin).

Wyznacza także końcowe cele ogólnej części teoretycznej, które muszą osiągnąć uczniowie. Oprócz szkoleń praktycznych, odbywających się w szkołach, większość programów nauczania zawiera staże i inne formy szkoleń praktycznych. w zależności od programu praktyki te mają formę bloków lub są układane naprzemiennie. Oprócz szkolenia zawodowego w kształceniu obowiązkowym pojawia się coraz więcej projektów szkoleń w środowisku pracy. Mogą one obejmować „praktyki odkrywcze” i „firmy pionierskie” oraz współpracę między szkołami a przedsiębiorstwami w zakresie tworzenia raportów lub dysertacji. Zajęcia te jednak nie są obowiązkową częścią programu nauczania.

INNE RODZAJE DZIAŁAŃ I USŁUG PORADNICZYCH

Kontakty ze światem zawodowym

Plan działań „Edukacja przedsiębiorczości” opracowany w roku 2006 (przez COMPETENTO, centrum wiedzy Flamandzkiej Agencji Kształcenia Przedsiębiorców, Vlaams Agentschap Ondernemingsvorming – SYNTRA Vlaanderen) stawia sobie za cel zapewnienie dzieciom (zwłaszcza uczniom szkół podstawowych i średnich) perspektywy biznesowej i zainteresowania ich podjęciem pracy zawodowej (działalność gospodarcza). w tym celu rząd lub inne instytucje (jak na przykład Fundacja Króla Baudouina) wspiera różne projekty (takie jak tworzenie przedsięwzięć joint venture między szkołami i firmami, opracowanie specjalnego kursu na temat firm, dzielenie się doświadczeniami między szkołami i przedsiębiorstwami).

Usługi poradnictwa w szkołach

Aby zapewnić uczniom dostęp do poradnictwa, każda szkoła zawiera kontrakt z ośrodkiem poradnictwa dla uczniów (CLB – zobacz poniżej).

Na żądanie szkoły CLB może świadczyć usługi nadzorcze. Tego rodzaju usługi (tzn. usługa poradnictwa, która nie jest oferowana przez szkołę, ale w ramach współpracy między szkołami a CLB) proponuje się tylko wtedy, gdy uczeń lub rodzic podejmie w tej kwestii inicjatywę. Jeśli szkoła zwróci się do CLB o nadzorowanie ucznia, ośrodek zawsze w pierwszej kolejności poprosi o wyraźną zgodę rodziców (w przypadku uczniów w wieku poniżej 14 lat) lub samego ucznia (w wieku powyżej 14 lat).

Nadzór sprawowany przez CLB ma charakter multidyscyplinarny i skupia się przede wszystkim na dzieciach i młodzieży mających problemy z nauką spowodowane sytuacją osobistą i pochodzeniem społecznym. Usługę tę można również uznać za poradnictwo realizowane poza szkołą.

Usługi poradnictwa poza szkołą

Każdy ośrodek poradnictwa dla uczniów (CLB) zapewnia informacje oraz świadczy usługi doradztwa i opieki psychologicznej uczniom, rodzicom, nauczycielom oraz zespołom zarządzającym szkołami. Placówki te mogą wspierać szkoły na przykład w międzyprzedmiotowej integracji wątków związanych z poradnictwem zawodowym w programach nauczania. Mogą one także doradzać uczniom z problemami wychowawczymi lub trudnościami w nauce w wyborze przyszłych studiów itp.

Poradnictwo CLB opiera się na czterech ważnych podstawach:

• uczenie się i studiowanie;
  
• kariera szkolna;
  
• profilaktyka zdrowotna;
  
• rozwój społeczny i emocjonalny.
  

Należy między innymi położyć nacisk na poradnictwo dla uczniów w kluczowych momentach edukacji (takich jak przejście z pierwszego na drugi stopień kształcenia na poziomie szkoły średniej), edukację specjalną (opracowywanie planów działania, redukcja liczby zagrożonych młodych ludzi itp.) oraz odpowiedniość i jakość przechodzenia uczniów między szkolnictwem zwykłym i specjalnym.

Doradcy i inni pracownicy (pracownicy socjalni, psychologowie, nauczyciele itp.) tworzą wyspecjalizowane zespoły działające w różnych obszarach multidyscyplinarnych. Świadczą oni bezpłatne usługi uczniom, rodzicom i szkołom, mogą też poddawać szkołom propozycje w zakresie poradnictwa.

KWALIFIKACJE DORADCÓW

Z uwagi na fakt, że CLB mają charakter multidyscyplinarny, każda dyscyplina ma swój punkt widzenia na kwestię poradnictwa dla uczniów. Oznacza to, że poradnictwo może dotyczyć nie tylko zagadnień psychologicznych bądź społecznych, ale także medycznych.

Ostatnio CLB we współpracy z VDAB zainicjowały projekt poradnictwa zawodowego i edukacyjnego oraz zaczęły dostarczać więcej informacji o zawodach na rynku pracy, aby podnieść umiejętności i pogłębić doświadczenia w tej dziedzinie. Instytucje te utworzyły zbiór materiałów, wizji i koncepcji w sektorze zatrudnienia w szkołach oraz we flamandzkich Służbach Zatrudnienia i Agencji Szkoleń Zawodowych (VDAB). CLB tworzą też zbiory zasad działania i szukają partnerów, którzy mogliby podzielić się swoim doświadczeniem.

Instytucje te zamierzają opracować wskazówki dla nauczycieli na temat włączania do lekcji działań związanych z wyborami edukacyjnymi i zawodowymi. Chcą też promować i wzmacniać poczucie wspólnej odpowiedzialności szkół, CLB i VDAB.

WSPÓŁPRACA MIĘDZY SZKOŁAMI, PRACODAWCAMI, RODZICAMI I INNYMI PODMIOTAMI

Flamandzki Minister Pracy i Edukacji wydał dekret dotyczący nowej struktury kwalifikacji obowiązującej we Wspólnocie Flamandzkiej. Dekret ten został przyjęty przez rząd flamandzki w lipcu 2008 r. Regulacje te łączą szkolenia i zawody z poziomami kwalifikacji.

Celem dokumentu jest stworzenie wspólnego języka, który zintegrowałby wszystkie podmioty związane z edukacją i zatrudnieniem, a także wzmocnił współpracę między szkołami, pracodawcami, studentami, rodzicami i innymi zaangażowanymi stronami.

Rząd flamandzki (zobacz www.vandenbroucke.com) wydał także nowy dekret dotyczący wyższej edukacji zawodowej. Jest to ważny łącznik między kształceniem średnim i wyższym w polityce edukacyjnej we Flandrii. Ureguluje sytuację uczniów, którzy po ukończeniu edukacji na poziomie średnim chcą zdobyć kwalifikacje zawodowe. Takie krótkie szkolenie oparte jest na dotychczasowym szkoleniu, dostosowanym do rynku pracy i obejmuje: wyższą edukację promocji społecznej (HOSP), siódmą klasę techników i czwartą klasę średniej szkoły zawodowej (do tego momentu bardzo mało wyraziste w krajobrazie edukacyjnym). Ten nowy dekret był niezbędny, by poprawić i ułatwić współpracę miedzy wszystkimi zainteresowanymi podmiotami edukacji (początkowej i ustawicznej).

DOSTĘP DO INFORMACJI NA TEMAT PORADNICTWA ZAWODOWEGO

CLB są zobowiązane do dostarczania uczniom informacji związanych z poradnictwem zawodowym i edukacyjnym. w ośrodkach tych istnieją specjalne pokoje ekspozycyjne, można tam także uzyskać odpowiednie informacje w formie drukowanej i cyfrowej. Do strony internetowej CLB (www.ond.vlaanderen.be/clb), dającej możliwość weryfikowania przydatnych informacji, mają dostęp zarówno uczniowie, jak i rodzice.

W ramach planu działań „Edukacja przedsiębiorczości” założono wirtualne centrum wiedzy o umiejętnościach przydatnych w prowadzeniu firmy (www.competento.be).

Witryna internetowa VDAB (www.vdab.be) zawiera szczegółowe informacje o zawodach i dostępnej pomocy w szukaniu pracy, a także testy na inteligencję itp. Znajdują się tam ponadto łącza do innych stron o podobnej tematyce (podmioty prywatne, projekty itp.). Takie same informacje są dostępne na płytach CD-ROM.