Kształcenie jest obowiązkowe dla uczniów w wieku od 7 do 16 lat. Dzieci rozpoczynają edukację w wieku 6 lub 7 lat. Program 4-letniego kształcenia wstępnego realizują przedszkola, szkoły podstawowe i inne placówki. Edukacja wstępna ma doprowadzić do dojrzałości moralnej, kulturowej i społecznej, ma dać podstawy umiejętności czytania i pisania oraz przygotować do dalszej nauki zgodnie z programem. Program kształcenia wstępnego obejmuje 4 lata (klasy I-IV). Wraz z jego zakończeniem uczeń zalicza edukację wstępną. Po ukończeniu edukacji wstępnej dzieci w wieku 10-11 lat realizują podstawowy program kształcenia w gimnazjach, szkołach średnich, podstawowych, młodzieżowych, zawodowych i innych. Celem tej edukacji jest ukształtowanie w uczniu dojrzałości moralnej, społecznej, kulturowej i obywatelskiej, zapewnienie mu ogólnej umiejętności czytania i pisania, podstawowej znajomości nowoczesnych technologii, umocnienie świadomości narodowej, pogłębienie umiejętności podejmowania decyzji i dokonywania wyborów oraz zachęcenie do kontynuowania nauki. Program edukacji podstawowej obejmuje 6 lat (klasy V-X). Wraz z jego zakończeniem uczeń uzyskuje wykształcenie podstawowe. Osoby, które mają wykształcenie podstawowe i ukończyły 14 lat, mogą rozpocząć kształcenie zawodowe. Po zaliczeniu programu kształcenia zawodowego i/lub zdaniu egzaminów kwalifikacyjnych uczeń zyskuje wstępne kwalifikacje zawodowe i/lub kończy edukację podstawową.

PODSTAWY PRAWNE I CELE KRAJOWE

Ustawa o edukacji (Švietimo istatymas, 2003) głosi, że informacje zawodowe i usługi poradnictwa obejmują informowanie i doradztwo na temat możliwości edukacyjnych (programy nauczania szkolnictwa zawodowego i wyższego), kształcenia w innych państwach oraz szans zatrudnienia na litewskim rynku pracy. Usługi te są świadczone w szkołach, ośrodkach informacyjnych, biurach poradnictwa i giełdach pracy, zgodnie z regulacjami Ministra Edukacji i Nauki oraz Ministra Ubezpieczeń Społecznych i Pracy.

Wymagania dotyczące usług informacji zawodowej i poradnictwa (Profesinio informavimo ir konsultavimo paslaugu teikimo reikalavimu aprašas, 2005) zostały zaakceptowane przez Ministra Edukacji i Nauki oraz Ministra Ubezpieczeń Społecznych i Pracy. Dokument ten wymienia główne instytucje zajmujące się informacją zawodową i usługami poradnictwa wraz z pełnionymi przez nie funkcjami. Są to: szkoły ogólnokształcące, szkoły zawodowe, punkty informacji zawodowej i ośrodki poradnictwa zawodowego. Instytucjami odpowiedzialnymi za koordynację tych usług są Ministerstwo Edukacji i Nauki oraz Ministerstwo Ubezpieczeń Społecznych i Pracy.

Za tworzenie poradników i szkolenie doradców odpowiadają: Litewskie Centrum Informacji Młodzieżowej i Kreatywności Technicznej, Urząd Szkoleń Litewskiego Rynku Pracy i Litewska Giełda Pracy (Lietuvos darbo birža). Ustawa o edukacji zawodowej z 2007 r. (Profesinio mokymo istatymas) głosi, że poradnictwo zawodowe jest integralną częścią systemu kształcenia zawodowego. Usługi poradnictwa świadczone są przez szkoły ogólnokształcące, szkoły zawodowe, ośrodki poradnictwa zawodowego i giełdy pracy – zgodnie z porządkiem przyjętym przez Ministerstwo Edukacji i Nauki oraz Ministerstwo Ubezpieczeń Społecznych i Pracy.

Planowanie, organizacja i zarządzanie poradnictwem zawodowym leży w gestii władz samorządowych. Ustawa określa także rolę partnerów społecznych w poradnictwie zawodowym. W 2003 r. Ministerstwo Edukacji i Nauki oraz Ministerstwo Ubezpieczeń Społecznych i Pracy przyjęły wspólną strategię poradnictwa zawodowego (Profesinio orientavimo strategija), a w kolejnym roku jej plan działania (poprawki w 2005 r.). Celem tej strategii jest rozszerzenie systemu poradnictwa i odpowiednich usług zgodnie z rozwojem ekonomicznym i potrzebami indywidualnymi. Plan działania zakłada stworzenie ram prawnych, zbudowanie potrzebnej infrastruktury, opracowanie systemu szkoleń dla doradców, udoskonalenie metodologii oraz poprawę systemu finansowania. Strategię poradnictwa zawodowego wdrożono w latach 2005-2008, wykorzystując fundusze strukturalne Unii Europejskiej.

Na szczeblu krajowym Ministerstwo Edukacji i Nauki wraz z partnerami, czyli Litewskim Centrum Informacji Młodzieżowej i Kreatywności Technicznej, Urzędem Szkoleń Litewskiego Rynku Pracy oraz Centrum Technologii Informacyjnych w Edukacji zrealizowało 2 powiązane ze sobą projekty: „Opracowanie i wdrożenie systemu poradnictwa zawodowego” oraz „Rozwój i doskonalenie sytemu otwartych informacji, opieki psychologicznej i poradnictwa (AIKOS)”. Biorąc za podstawę te programy, opracowano regulacje prawne (rekomendacje normatywne i metodologiczne) ważne dla informacji i poradnictwa zawodowego (standardy prowadzenia informacji zawodowej, standardy poradnictwa zawodowego itp.) oraz różne programy szkoleniowe i metodologię dla praktyków poradnictwa (doradcy zawodowi, nauczyciele, nauczyciele poradnictwa zawodowego, pedagodzy społeczni, psycholodzy szkolni i doradcy zawodowi). w ramach powyższych programów edukacyjnych przeszkolono 1800 nauczycieli szkół ogólnokształcących i zawodowych, 1280 doradców zawodowych, 480 pedagogów społecznych i szkolnych psychologów, 30 pracowników punktów informacji zawodowej (CIP) oraz 10 ekspertów do spraw jakości poradnictwa zawodowego. w celu zaspokojenia potrzeb różnych grup docelowych powstała nowa wersja portalu systemu otwartych informacji, opieki psychologicznej i poradnictwa (AIKOS; www.aikos.smm.lt). Umieszczono na niej około 4000 opisów studiów i programów szkoleniowych, kwalifikacji, instytucji edukacyjnych i naukowych oraz innych elementów w języku litewskim i angielskim.

Powstało 640 punktów informacji zawodowej (CIP) wyposażonych w nowoczesny sprzęt. W 2007 r. Ministerstwo Edukacji i Nauki przyjęło Krajowy Program Poradnictwa Zawodowego w Systemie Edukacji (Nacionaline profesinio orientavimo programa švietimo sistemoje). Celem tego programu jest stworzenie warunków przyszłego rozwoju systemu poradnictwa zawodowego i poprawy w dziedzinie zarządzania, infrastruktury, treści i szkolenia kadr w poradnictwie zawodowym. Program podkreśla konieczność dbania o integralność systemu poradnictwa zawodowego i ciągłość usług poradnictwa w procesie przejścia ze szkół ogólnokształcących do zawodowych i wyższych. w tym celu opracowano plany stworzenia modeli infrastruktury i edukacji zawodowej (ugdymas karjerai) dla uczniów szkół ogólnokształcących, zawodowych i wyższych, a także narzędzi monitoringu kariery uczniów. Opracowano też plany szkolenia doradców, tworzenia nowych materiałów metodycznych i dalszego rozwoju systemu AIKOS.

PODMIOTY ODPOWIEDZIALNE

Ministerstwo Edukacji i Nauki oraz Ministerstwo Ubezpieczeń Społecznych i Pracy wspólnie odpowiadają za rozwój oraz wdrażanie polityki i działania praktyczne w dziedzinie poradnictwa. Ministerstwo Edukacji i Nauki określa usługi poradnictwa (informację i edukację zawodową) w systemie edukacji, tzn. koordynuje świadczenie usług poradnictwa dla uczniów i studentów. Zarządza pracą podległej mu instytucji na polu poradnictwa – Litewskiego Centrum Informacji i Kreatywności Technicznej. Ministerstwo Ubezpieczeń Społecznych i Pracy określa zakres usług poradnictwa w systemie rynku pracy, tzn. koordynuje świadczenie usług poradnictwa na rzecz osób szukających pracy, zatrudnionych, osób ze specjalnymi potrzebami, bezrobotnych i nieobjętych szkoleniami itp. Zarządza siecią podległych mu instytucji zajmujących się poradnictwem, takich jak Urząd Szkoleń Litewskiego Rynku Pracy i Litewska Giełda Pracy.

W 2006 r. powstała Litewska Rada Poradnictwa Zawodowego (Lietuvos profesinio orientavimo taryba). Jest to instytucja nadzorująca, która pomaga dwóm ministerstwom odpowiedzialnym za rozwój systemu poradnictwa. Rada Poradnictwa Zawodowego składa się z przedstawicieli Ministerstwa Edukacji i Nauki, Ministerstwa Ubezpieczeń Społecznych i Pracy, stowarzyszeń samorządowych, partnerów społecznych (pracodawcy i organizacje reprezentujące interesy pracowników), stowarzyszeń reprezentujących instytucje edukacji wyższej i ogólnokształcącej, stowarzyszeń instytucji świadczących usługi poradnictwa i organizacji doradców zawodowych, organizacji reprezentujących uczniów, młodzież i dorosłych, projektu Eurodoradztwa i innych podmiotów.

Głównym zadaniem Rady jest analizowanie różnych zagadnień związanych z rozwojem systemu poradnictwa na szczeblu krajowym oraz składanie ofert instytucjom i organizacjom wdrażającym strategię poradnictwa zawodowego, świadczącym usługi poradnictwa lub w inny sposób związanym z tymi usługami.

PORADNICTWO ZAWODOWE W PROGRAMIE NAUCZANIA

W programie nauczania poradnictwo zawodowe nie jest ujęte jako osobny przedmiot. Ministerstwo Edukacji i Nauki zaaprobowało programy zintegrowanych kursów technologii oraz technologii sztuki (tkaniny i odzież, biznes i zarządzanie, sztuka filmowa i sztuki piękne itp.) dla szkół ogólnokształcących (2007), zawierające tematy związane z poradnictwem zawodowym.

INNE RODZAJE DZIAŁAŃ I USŁUG PORADNICZYCH

Kontakty ze światem zawodowym

Ogólne programy zintegrowanych kursów technologii i technologii sztuki (tkaniny i odzież, biznes i zarządzanie, sztuka filmowa i sztuki piękne itp.) z 2007 r. obejmują tematy związane z poradnictwem zawodowym, dzięki którym uczniowie mogą zapoznać się z różnymi zawodami, a także dowiedzieć się, które gałęzie litewskiej gospodarki są dobrze rokujące i jakie są tendencje ich rozwoju, jak również poznać świat zawodowy, środowisko i narzędzia biznesu. w kursie tym mogą uczestniczyć uczniowie szkół ogólnokształcących (w wieku 14- 19 lat).

Niektóre szkoły ogólnokształcące przygotowują dla swoich uczniów opcjonalne kursy lub programy poradnictwa zawodowego, planowania kariery i podobnych zagadnień, włączając tematykę zawodową do różnych przedmiotów. Szkoły aktywnie współpracują z innymi instytucjami prowadzącymi usługi poradnictwa zawodowego, instytucjami edukacyjnymi i szkoleniowymi, firmami i przedsiębiorstwami, organizując działania, imprezy i wycieczki, by pomóc uczniom poznać własne możliwości, zaznajomić się z opcjami edukacyjnymi i rynkiem pracy, a także zachęcać ich do odpowiedzialnego wyboru zawodu oraz planowania studiów i kariery.

Usługi poradnictwa w szkołach

W niektórych szkołach ogólnokształcących organizowane są specjalne grupy robocze poradnictwa zawodowego, których działalność koordynują zastępcy dyrektorów. Rozwiązują one problemy dostarczania informacji zawodowych i prowadzenia edukacji zawodowej w szkołach. Grupy robocze opracowują programy poradnictwa zawodowego, uwzględniające w planach działań: oceny uczniów, indywidualne poradnictwo pedagogów społecznych i szkolnych psychologów, imprezy tematyczne itp. Szkoły utrzymują bezpośredni kontakt ze wszystkimi instytucjami zajmującymi się poradnictwem oraz z firmami i organizacjami (dzięki czemu można prowadzić obserwacje pracy).

Od 2003 r. w szkołach ogólnokształcących podległych Ministerstwu Edukacji i Nauki założono niemal 500 Punktów Poradnictwa Zawodowego (CIP), przeprowadzono także szkolenie szkolnych specjalistów pełniących funkcję doradców zawodowych w CIP. W szkołach tych poradnictwo jest prowadzone w Punktach Informacji Zawodowej. w niektórych szkołach CIP zostały przekształcone w centra kariery lub podobne placówki, w których pracują zespoły szkolnych specjalistów. Zespoły te zazwyczaj składają się z doradców zawodowych (nauczyciele, wychowawcy klas), psychologa szkolnego, pedagoga społecznego itp. Punkty Informacji Zawodowej, założone jako filie w różnego typu instytucjach (szkoły, giełdy pracy, biblioteki itp.), oferują bezpłatny dostęp do Internetu i baz danych w dziedzinie edukacji narodowej i rynku pracy. w CIP dostępne są informacje zawodowe w formie publikacji, płyt CD itp. Pracują w nich doradcy zawodowi.

Wysoką jakość usług prowadzonych przez punkty informacji zawodowej można zapewnić dzięki akredytacji Litewskiego Centrum Informacji Młodzieżowej i Kreatywności Technicznej. Przy pomyślnej akredytacji (czyli uznaniu wysokiej jakości świadczonych usług informacyjnych) punktom przyznawany jest certyfikat akredytacyjny i określone korzyści. Procedura akredytacyjna nie jest obowiązkowa. w roku szkolnym 2007/08 było 285 akredytowanych Punktów Informacji Zawodowej w szkołach ogólnokształcących, 12 w centrach edukacyjnych, 4 w szkołach zawodowych i 9 w innych instytucjach.

Centrum kariery to placówka szkoły ogólnokształcącej, zawodowej lub wyższej uczelni, która prowadzi szkolenia zawodowe dla uczniów uczęszczających do tych szkół. Większość centrów kariery działa na terenie wyższych uczelni. Niektóre szkoły ogólnokształcące także założyły punkty rozwoju zawodowego uczniów. w przyszłości centra kariery mają być zakładane w szkołach ogólnokształcących i zawodowych na bazie Punktów Informacji Zawodowej. Szkoły ogólnokształcące zatrudniają psychologów, do których należy doradzanie uczniom w wyborze zawodu.

Usługi poradnictwa poza szkołą

Litewskie Centrum Informacji Młodzieżowej i Kreatywności Technicznej (podlegające Ministerstwu Edukacji i Nauki) jest centralną instytucją w systemie edukacji, która pełni ważne funkcje związane z informacją i edukacją zawodową. Planuje ono i koordynuje tworzenie i akredytację Punktów Informacji Zawodowej (CIP), pogłębianie kwalifikacji specjalistów zajmujących się informacją i edukacją zawodową oraz opracowywanie i publikowanie materiałów związanych z poradnictwem (programy, metodologia itp.). Od 2003 r. w ramach Centrum działa Jednostka Planowania Kariery.

Do celów działania Centrum należy planowanie i koordynacja (wspólnie z instytucjami samorządowymi) rozwoju sieci Punktów Informacji Zawodowej i centrów kariery, organizowanie akredytacji, służenie pomocą, wspieranie rozwoju zawodowego specjalistów pracujących w Punktach Informacji Zawodowej (doradcy zawodowi, pedagodzy społeczni, psycholodzy szkolni itp.) oraz tworzenie i publikowanie materiałów metodycznych w dziedzinie informacji i edukacji zawodowej. Wdrażając funkcje Centralnego Punktu Informacji Zawodowej, Jednostka Planowania Kariery świadczy usługi informacyjne dla uczniów, ich rodziców i specjalistów szkolnych, a także organizuje wykłady na temat planowania kariery i szukania informacji zawodowych. Usługi informacji i edukacji zawodowej mogą być świadczone w różnego rodzaju filiach instytucji edukacyjnych.

Od 2003 r. Ministerstwo Edukacji i Nauki założyło 700 Punktów Informacji Zawodowej w szkołach ogólnokształcących i zawodowych, ośrodkach edukacyjnych, bibliotekach, siedzibach giełd pracy i innych instytucjach. 59% CIP powstało na terenach wiejskich, 18% w stolicach okręgów, a 29% w największych miastach na Litwie. Centralną instytucją systemu rynku pracy, pełniącą ważne funkcje związane z poradnictwem zawodowym, jest Urząd Szkoleń Litewskiego Rynku Pracy podległy Ministerstwu Ubezpieczeń Społecznych i Pracy. Koordynuje on rozwój i akredytację ośrodków poradnictwa zawodowego oraz dokonuje oceny jakości ich działań, prowadzi doszkalanie specjalistów poradnictwa zawodowego oraz opracowuje i publikuje materiały informacyjne i metodyczne (programy, metodologie itp.). w ramach Urzędu działa Jednostka Planowania Kariery. w głównych miastach litewskich zorganizowano 7 terytorialnych biur szkoleń i poradnictwa rynku pracy nadzorowanych przez Urząd. Pod koniec 2007 r. biura terenowe otrzymały akredytację i zyskały prawo do prowadzenia poradnictwa zawodowego na terenie kraju. Świadczą one usługi poradnictwa zawodowego dla bezrobotnych, szukających pracy, zatrudnionych, studentów i wszystkich osób zainteresowanych zdobyciem przydatnego zawodu, zgodnego z ich predyspozycjami i potrzebami rynku pracy.

Oprócz usług poradnictwa kierowanych do osób szukających pracy, pracowników, osób ze specjalnymi potrzebami i nieobjętych szkoleniem lub bezrobotnych biura terytorialne prowadzą też nadprogramowe usługi poradnictwa dla uczniów szkół ogólnokształcących. Doradcy z biur terenowych zgromadzili bogate doświadczenie w pracy z osobami długotrwale bezrobotnymi, młodymi ludźmi bez wykształcenia zawodowego, żołnierzami, więźniami, osobami niepełnosprawnymi itp.

Oprócz indywidualnej opieki psychologicznej oferują też możliwość uzyskania poradnictwa związanego z różnymi aspektami ich wyborów zawodowych, planowania kariery i szukania pracy przez Internet i telefon. Fundacja Wspierania Wymian Edukacyjnych zarządza projektem Eurodoradztwa na Litwie. Jego głównym celem jest promowanie idei poradnictwa zawodowego w kraju oraz dostarczanie informacji o karierze, studiach i możliwościach znalezienia pracy w innych krajach Europy. Grupami docelowymi projektu Eurodoradztwa są doradcy zawodowi, instytucje zajmujące się poradnictwem zawodowym, uczniowie, ich rodzice oraz studenci. Koordynatorzy projektu organizują ponadto seminaria szkoleniowe dla osób zajmujących się informacją zawodową i poradnictwem oraz imprezy informacyjne dla młodych ludzi wybierających zawód, a także zarządzają i rozpowszechniają informacje o różnych elektronicznych środkach poradnictwa zawodowego.

KWALIFIKACJE DORADCÓW

Nie zostały ściśle uregulowane minimalne kwalifikacje osób zajmujących się poradnictwem. w zależności od instytucji specjaliści zajmujący się poradnictwem nazywani są doradcami do spraw informacji zawodowych, doradcami zawodowymi, konsultantami zawodowymi itp. Stanowiska te zajmują zazwyczaj psycholodzy, pedagodzy społeczni, nauczyciele i inni specjaliści pracujący w szkolnictwie wyższym, którzy chcą rozwijać swoje kompetencje zawodowe, korzystając z różnych specjalistycznych kursów szkoleniowych.

Na kilku litewskich uniwersytetach można odbyć studia magisterskie (np. „projektowanie kariery”, „edukacja zawodowa”), przejść programy specjalistyczne (np. „poradnictwo zawodowe”) lub pojedyncze kursy w obszarze informacji zawodowej, poradnictwa zawodowego bądź edukacji zawodowej. Szkolenia i pogłębianie kwalifikacji doradców zazwyczaj odbywają się w ramach różnych projektów finansowanych przez fundusze strukturalne Unii Europejskiej. W 2005 r. powstało na Litwie Stowarzyszenie Specjalistów Poradnictwa Zawodowego. Stowarzyszenie to jest niezależnym, dobrowolnym związkiem osób i instytucji prawnych, oferujących usługi w zakresie informacji i poradnictwa zawodowego, planowania kariery oraz edukacji zawodowej.

WSPÓŁPRACA MIĘDZY SZKOŁAMI, PRACODAWCAMI, RODZICAMI I INNYMI PODMIOTAMI

Współpraca między szkołami, pracodawcami i innymi podmiotami zazwyczaj odbywa się na nieformalnych zasadach i przyjmuje formę umów o współpracy między szkołami a organizacjami pracodawców, co daje uczniom możliwość obserwowania ludzi podczas pracy. We wdrażanie programów edukacji zawodowej w szkołach ogólnokształcących angażują się zazwyczaj rodzice i społeczność. Udział pracodawców i innych podmiotów w rozwijaniu praktyk i polityki zawodowej gwarantuje Litewska Rada Poradnictwa Zawodowego (2006). w jej skład wchodzą przedstawiciele: partnerów społecznych (pracodawcy i organizacje reprezentujące interesy pracodawców), stowarzyszeń skupiających instytucje edukacji ogólnokształcącej i wyższej, stowarzyszeń instytucji prowadzących usługi poradnictwa i zrzeszających doradców, organizacji reprezentujących uczniów, młodzież i dorosłych, a także reprezentanci projektu Eurodoradztwa i innych podmiotów.

DOSTĘP DO INFORMACJI NA TEMAT PORADNICTWA ZAWODOWEGO

Dostęp do informacji dotyczących poradnictwa zawodowego można uzyskać za pośrednictwem specjalistycznych portali oraz ze stron instytucji zaangażowanych w poradnictwo.

Specjalistyczne portale poradnictwa:

System Otwartej Informacji, Opieki Psychologicznej i Poradnictwa Zawodowego (AIKOS) – www.aikos.smm.lt

System Otwartej Informacji, Opieki Psychologicznej i Poradnictwa Zawodowego (AIKOS) to główny system informacyjny, zapoznający z możliwościami edukacyjnymi na Litwie uczniów szkół ogólnokształcących, osoby rozpoczynające naukę w szkołach zawodowych i wyższych, osoby pogłębiające kwalifikacje, doradców zawodowych, pracodawców i wszystkie osoby szukające informacji o programach edukacyjnych na Litwie, o instytucjach naukowych i edukacyjnych, kwalifikacjach, licencjach szkoleniowych itp. Strona internetowa zawiera także informacje o zawodach, zasadach przyjmowania do szkół zawodowych i wyższych, tendencjach na rynku pracy, klasyfikacjach, dodatkach do certyfikatu Europass itp. Portal umożliwia wyszukiwanie informacji potrzebnych przy wyborze zawodu, szkoleń bądź studiów lub przy planowaniu kariery osobistej. Pod koniec 2008 r. powstał element łączący AIKOS i portal PLOTEUS http://ec.europa.eu/ploteus. Daje to możliwość dostępu do informacji AIKOS o opcjach edukacyjnych w Litwie z portalu PLOTEUS II.

Przewodnik po świecie zawodów – www.profesijupasaulis.lt

Ta strona internetowa powstała z myślą o osobach wybierających zawód lub chcących podjąć pracę. Zawiera specjalistyczne informacje dla absolwentów wyższych uczelni, uczniów szkół ogólnokształcących i zawodowych, osób szukających pracy, myślących o zmianie zawodu, bezrobotnych i niepełnosprawnych. Dostępne są też kwestionariusze oceny zainteresowań i umiejętności.

Strona internetowa publikacji Przewodnik zawodowy – www.euroguidance.lt/profesijosvadovas

Na tej stronie internetowej umieszczono elektroniczną wersję Przewodnika zawodowego, poświęconego zawodom i sposobom ich zdobywania. Jest on skierowany do uczniów, ich rodziców, doradców zawodowych i innych osób zainteresowanych tą tematyką. Przewodnik zawiera opisy zawodów, określa cechy osobiste wymagane do wykonywania określonego zawodu i tendencje na rynku zatrudnienia. Znajdują się tam także najnowsze informacje o instytucjach edukacyjnych, prowadzących szkolenia zawodowe oraz o wymaganiach wstępnych. Przewodnik informuje o możliwościach kształcenia za granicą i zasadach planowania kariery. Oddzielny rozdział poświęcono opcjom edukacyjnym osób niepełnosprawnych.

Twoja szkoła kariery – www.karjerosmokykla.europass.lt

Jest to strona internetowa dla wszystkich osób zainteresowanych karierą zawodową: ludzi młodych i starszych, uczniów, osób pracujących lub szukających pracy. Zawiera wszystkie publikacje projektów Eurodoradztwa i Europass oraz adresy innych przydatnych stron internetowych. Informacje na witrynie są podzielone na 3 kategorie: kształcenie, praca i kariera.

Europass – www.europass.lt

Strona internetowa zawiera katalog Europass składający się z pięciu dokumentów (CV Europass, Paszport językowy Europass, Dokument mobilności Europass, Suplement do dyplomu Europass i Suplement certyfikatu Europass). Celem projektu Europass jest zachęcanie do używania tych dokumentów, ponieważ ułatwiają one dostęp do zatrudnienia, praktyk zawodowych lub studiów w ojczyźnie i w pozostałych państwach UE oraz pomagają w dostarczaniu informacji o edukacji, umiejętnościach zawodowych, kompetencjach i zdolnościach zdobytych w czasie szkoleń lub praktyki za granicą w znormalizowanej formie.

Eurodesk Litwa – www.eurodesk.lt

Strona internetowa, która zawiera informacje o europejskiej sieci służb informacyjnych, funkcjonującej w 29 państwach europejskich, użyteczne zwłaszcza dla ludzi młodych lub osób pracujących z młodzieżą. Można na niej także znaleźć informacje o programach Unii Europejskiej związanych bezpośrednio z edukacją, szkoleniami i środowiskiem młodzieży. Na stronie dostępne są ponadto wiadomości o uzależnieniach (nadużywanie alkoholu i narkotyków), ich wpływie na zdrowie, kwestiach mobilności ludzi młodych (praca, życie i uczenie się za granicą) oraz innych powiązanych tematach.

CareerGuide – www.career-guide.eu

Strona internetowa CareerGuide (dostępna także w wersji litewskiej) zawiera informacje o projekcie poradnictwa zawodowego w szkołach ogólnokształcących i jego wynikach (materiał podzielony jest na trzy części: wiedza o sobie, wiedza o rynku pracy oraz rozwój własny dla obranej ścieżki kariery).