Od roku szkolnego 2007/08 kształcenie obowiązkowe trwa 10 lat i obejmuje uczniów w wieku od 6 do 16 lat. Nauka obowiązkowa odbywa się w 5-letniej szkole podstawowej i 3- letniej szkole średniej i stopnia. w wieku 14 lat uczniowie muszą wybrać ścieżkę na ostatnie 2 lata kształcenia obowiązkowego – albo szkołę średnią II stopnia, albo zasadnicze kształcenie zawodowe (FPI) jako 3-letnie ścieżki (do roku szkolnego 2008/2009, gdy nastąpi reforma drugiego cyklu edukacji). Dlatego zgodnie z prawem i obowiązkiem nauki oraz szkolenia przez przynajmniej 12 lat, lub do uzyskania kwalifikacji zawodowych, młodzi ludzie w wieku 16 lat nie mogą przerwać nauki i muszą pozostać w szkole średniej (do ukończenia V klasy) lub korzystać z 3-letnich ścieżek szkoleń edukacyjnych i zawodowych (do zdobycia kwalifikacji zawodowej w 3 roku). Uczniowie mogą też wybrać ścieżkę stażów, prowadzącą do uzyskania kwalifikacji po zrealizowaniu rocznego wymiaru szkolenia poza firmą.

Po dwóch latach obowiązkowej nauki młodzi ludzie w wieku 16 lat mogą również podjąć decyzję o zmianie ścieżek, po zatwierdzeniu punktów, które zdobyli wcześniej na innej ścieżce. Poniższy opis stanowi analizę działań i funkcji poradnictwa odnoszących się do kształcenia obowiązkowego, decyzji w zakresie wyboru między dwiema ścieżkami (ogólnokształcącej nauki w szkole średniej lub FPI), jaką muszą podjąć uczniowie w wieku 14 lat, oraz praw i obowiązków (szkoła średnia, FPI, staże) młodzieży w wieku 16 lat. Przedstawione zostaną też sposoby świadczenia poradnictwa nie tylko w kluczowych momentach dokonywania wyboru, ale także wtedy, gdy uczniowie mogą podejmować decyzje o zmianie ścieżek. Będzie to więc opis ścieżek edukacyjnych i szkoleń włoskiego poradnictwa w fazach przejściowych.

Biorąc pod uwagę fakt, że decyzje dotyczą systemu edukacyjnego i systemu kształcenia zawodowego, poniższa analiza obejmuje poradnictwo, prowadzone przez szkoły i ośrodki szkolenia zawodowego oraz służby zatrudnienia samorządów lokalnych.

PODSTAWY PRAWNE I CELE KRAJOWE

Zgodnie z reformą wprowadzoną przez Ustawę nr 296/2006 i Rozporządzenie Ministra Edukacji nr 139/2007 wymiar edukacji obowiązkowej został wydłużony do 10 lat. Po jej zakończeniu młodzi ludzie muszą kontynuować kształcenie zgodnie z prawem/obowiązkiem edukacyjnym oraz szkoleniowym w szkolnictwie ogólnokształcącym w ramach 3-letnich ścieżek lub stażów, zgodnie z wcześniejszą Ustawą nr 53/2003 (reforma Morattiego). Ustawa ta wprowadza obowiązek przygotowania planu wsparcia poradnictwa interwencyjnego, mającego przeciwdziałać zjawisku przerywania nauki i w ten sposób realizowania prawa/obowiązku edukacji i szkolenia. W Ustawie nr 59/97 o reformie administracji publicznej zapisano, że szkoły w ramach swojej autonomii muszą prowadzić działania chroniące przed przedwczesnym przerywaniem nauki, przede wszystkim przy pomocy środowisk zewnętrznych, tworząc więzi między światem zawodowym a systemem edukacji.

Zgodnie z Rozporządzeniem ministra nr 487/1997 o poradnictwie w szkołach i uniwersytetach, poradnictwo jest częścią programów nauczania, a w szerszym ujęciu – procesu edukacji i szkolenia. w ramach wdrażania wspomnianej wyżej Ustawy nr 59/97 inne regulacje (Rozporządzenia nr 469/97 i 112/98) przerzuciły funkcje i obowiązki związane z rynkiem pracy – w tym organizację służb poradnictwa – na samorządy lokalne i regionalne. Porozumienie państwa z regionami z 2 marca 2000 r. stwierdza, że młodzież objęta kształceniem obowiązkowym na podstawie prawa/obowiązku edukacji i szkoleń musi mieć dostęp do służb zatrudnienia, by mogła korzystać z usług poradnictwa, pomocy i opieki psychologicznej. Jeśli chodzi o szkolenie zawodowe, Rozporządzenie nr 166/2001 zawiera parametry, które muszą spełnić ośrodki szkolenia zawodowego, aby uzyskać zgodę władz regionalnych na prowadzenie działalności w zakresie poradnictwa.

Na mocy Rozporządzenia Ministerstwa Edukacji i Ministerstwa Pracy (listopad 2007 r.), w celu realizacji ścieżek i działań związanych z edukacją obowiązkową, takich jak wpisane w nią poradnictwo, instytucje te muszą być zaakceptowane także na szczeblu centralnym. Szkoły, lokalne służby zatrudnienia i ośrodki szkolenia zawodowego są więc podmiotami systemu poradnictwa dla młodych ludzi objętych kształceniem obowiązkowym. Jeśli chodzi o inicjatywy w dziedzinie poradnictwa na szczeblu krajowym, w 2004 r. powołano Krajowy Komitet Poradnictwa (złożony z przedstawicieli Ministerstwa Edukacji i Ministerstwa Pracy, władz regionalnych, prowincji, samorządów lokalnych i zrzeszeń pracodawców), mający zbierać doświadczenia i skupiać projekty różnych podmiotów (szkół, instytutów szkoleniowych, władz samorządowych) w celu promowania projektów pilotażowych i inicjatyw spełniających potrzeby społeczności lokalnej oraz młodych ludzi i ich rodzin. Komitet opracował Krajowy Plan Poradnictwa, który wszedł w życie w roku szkolnym 2004/05. Misją planu krajowego jest: dążenie do spełnienia pewnych podstawowych celów, takich jak umacnianie poradnictwa mającego sprzyjać osiąganiu sukcesów w edukacji i szkoleniach; integracja ze światem zawodowym, a w szerszym sensie zagwarantowanie praw obywatelskich młodych ludzi, zwłaszcza w celu zwalczania zjawiska przerywania nauki w szkole; tworzenie zintegrowanego systemu poradnictwa, mającego przeciwdziałać fragmentaryczności inicjatyw i projektów oraz promocja zintegrowanych szkoleń wszystkich uczestników, zgodnie ze wspólnymi wyborami i metodologią.

PODMIOTY ODPOWIEDZIALNE

Warto pamiętać, że system szkolny podlega Ministerstwu Edukacji, które określa podstawowy poziom usług i standardów, respektując jednocześnie autonomię szkół. System szkoleń leży w gestii władz regionalnych, choć Ministerstwo Pracy ma pewne kompetencje w zakresie podstawowego poziomu usług. Zgodnie z Rozporządzeniem nr 257/2000 każda szkoła jest odpowiedzialna za uruchamianie inicjatyw koniecznych do zapewnienia poradnictwa edukacyjnego i zawodowego dla uczniów. Muszą one być skoordynowane z przedsięwzięciami władz lokalnych. Inicjatywy te są wdrażane przez same szkoły pod koniec pierwszego cyklu kształcenia (uczniowie w wieku 14 lat) na podstawie wyborów młodych ludzi, którzy przechodzą do szkoły średniej II stopnia lub 3-letnich ścieżek FPI, realizując ostatnie 2 lata edukacji obowiązkowej.

Działania przekierowujące, prowadzone przez szkoły i ośrodki szkolenia zawodowego, muszą być realizowane w ścieżkach obu systemów oraz pod koniec 2-letniego okresu, w celu kontynuowania tej samej ścieżki lub zmiany ścieżek szkoleniowych (zobacz część Poradnictwo zawodowe w programie nauczania). W ramach służb zatrudnienia, za które odpowiedzialne są władze prowincji, powstały specjalne służby dla ludzi młodych w wieku 14-17 lat. Mają one prowadzić ważne działania związane z ponownym przyciągnięciem i przekierowaniem młodych ludzi, którzy przerwali naukę (zobacz część Usługi poradnictwa poza szkołą). Inne ośrodki poradnictwa koncentrujące się na młodych ludziach są tworzone przez władze miejskie – należą do nich Informagiovani, świadczące usługi poradnictwa dla młodzieży na szerszą skalę. Więcej informacji, dotyczących cech charakterystycznych tych struktur, można znaleźć w części zatytułowanej Usługi poradnictwa poza szkołą.

PORADNICTWO ZAWODOWE W PROGRAMIE NAUCZANIA

W poradnictwie edukacyjnym w kształceniu obowiązkowym, momentem kluczowym jest zakończenie pierwszego cyklu kształcenia, gdy uczniowie w wieku 14 lat muszą zdecydować, czy chcą ostatnie 2 lata edukacji obowiązkowej spędzić w szkole ogólnokształcącej lub zawodowej, czy też w systemie szkoleń. Różne szkoły realizują zadania związane z poradnictwem w odmienny sposób. Odnotowuje się znaczne rozbieżności w zakresie liczby godzin przeznaczanych na tego typu zajęcia, co jest uzależnione od projektów realizowanych przez szkołę w danym okresie roku szkolnego, zwykle pod koniec trzeciego roku pierwszego cyklu edukacji. Projekty związane z poradnictwem, prowadzone i wdrażane przez szkoły lub realizowane we współpracy z regionalnymi biurami edukacyjnymi (regionalne sekcje Ministerstwa Edukacji) lub z władzami regionalnymi, mają charakter międzyprzedmiotowy. Więcej informacji na temat sposobów ich realizacji znajduje się w części Usługi poradnictwa poza szkołą.

Oprócz poradnictwa prowadzonego w czasie, gdy uczniowie muszą podejmować ważne decyzje, szkoły i ośrodki szkoleniowe zajmują się przekierowywaniem uczniów po rozpoczęciu przez nich ścieżek oraz pod koniec ostatnich dwóch lat edukacji obowiązkowej, w celu kontynuowania tej samej ścieżki lub zmiany ścieżek szkoleń. w tej kwestii, w ramach porozumienia między państwem a regionami, wprowadzono mechanizmy na szczeblu krajowym, mające umożliwić potwierdzanie punktów szkoleniowych, co pozwala uczniom, którzy wybrali ścieżkę szkoleniową, rozpocząć ścieżkę edukacji ogólnej i vice versa, a także zmianę decyzji dotyczącej szkolenia do ukończenia 18 lat. W ścieżce wstępnego szkolenia zawodowego poradnictwo jest częścią programu nauczania każdego rocznika i obejmuje różną, ale znaczącą liczbę godzin. Poradnictwo należy do środków wsparcia skierowanych na integrację młodych ludzi z wybraną ścieżką i udzielanie im pomocy w szukaniu pracy.

Podejmowane są różne działania, mające wspierać proces nauczania i racjonalny wybór ścieżki przez młodych ludzi, znajdujących się w trudnej sytuacji (imigranci, osoby niepełnosprawne i przerywające naukę w szkole). Inicjatywy związane z poradnictwem składają się z serii działań, których charakter i cele omówiono w części Usługi poradnictwa w szkołach, w opisie ośrodków szkolenia zawodowego.

Miejsce praktyk w strukturze programu nauczania

W ścieżce edukacyjnej szkoły średniej II stopnia, prowadzone są zajęcia praktyczne i laboratoryjne w ramach elastycznych programów nauczania instytutów zawodowych i instytutów sztuki, co pozwala zachować zgodność z procesami gospodarczymi danego sektora zawodowego. Cechą charakterystyczną tych instytutów są praktyki, które mogą się rozpocząć w pierwszym roku, zgodnie z innymi dostępnymi opcjami. W odniesieniu do innych ścieżek edukacyjnych (szkoły średnie i instytuty techniczne), które oferują mniej zajęć laboratoryjnych i praktycznych, Rozporządzenie nr 77/2005 wprowadziło „szkolenie przemienne” jako metodę nauki w ramach kursów w drugim cyklu w szkołach średnich i w obrębie szkolnictwa zawodowego. Te przemienne ścieżki są ukierunkowane na wzmacnianie „poradnictwa świadczonego młodym ludziom poprzez promowanie ich osobistego powołania, zainteresowań i indywidualnych stylów nauki”. Ze ścieżki przemiennej mogą korzystać uczniowie w wieku 15 lat.

Ścieżki przemienne są opracowywane, uruchamiane i oceniane przez szkoły lub instytuty szkoleniowe na podstawie porozumień z firmami, stowarzyszeniami specjalistów lub instytucjami państwowymi i prywatnymi, które przyjmują uczniów na naukę w miejscu pracy, ale nie na podstawie umowy o pracę. w przedsięwzięciu uczestniczy wewnętrzny opiekun ze szkoły (który pomaga i doradza uczniom, dbając o to, by wszystko przebiegało bez przeszkód) i opiekun zewnętrzny z miejsca pracy, nadzorujący uczniów w środowisku pracy, pomagający im w ścieżce nauki w miejscu pracy i wraz z opiekunem wewnętrznym weryfikujący skuteczność tej ścieżki.

Regionalne ścieżki FPI także są kompatybilne ze szkoleniem przemiennym. Jednak praktyki, będące zawsze cechą charakterystyczną poradnictwa w ścieżkach zawodowych, są realizowane w firmach od pierwszego roku. Biorąc pod uwagę lokalne różnice, trwają one co najmniej 100 godzin, a maksymalnie 300 godzin rocznie. Czas trwania praktyk jest określany indywidualnie przez władze regionalne zgodnie z nabywanymi kwalifikacjami zawodowymi. w 3-letnich ścieżkach FPI praktyki w pierwszym roku powinny przede wszystkim stanowić formę poradnictwa (organizacja wizyt w firmach), a w kolejnych latach mają charakter praktyczny i odbywają się w firmach. Także w tych przypadkach odbycie praktyk wymaga podpisania projektu szkolenia przez ucznia, ośrodek szkoleniowy (za pośrednictwem opiekuna wewnętrznego) i firmę (przez opiekuna zewnętrznego).

INNE RODZAJE DZIAŁAŃ I USŁUG PORADNICZYCH

Kontakty ze światem zawodowym

Po utworzeniu Krajowego Komitetu Poradnictwa od 2004 r. Ministerstwo Edukacji zachęca szkoły do uczestniczenia w krajowych dniach Orientagiovani, organizowanych przez Confindustria, instytucje reprezentujące branże gospodarki. Impreza ta – obecnie odbyła się jej 14 edycja – składa się z wielu wydarzeń organizowanych na szczeblu regionalnym przez lokalne stowarzyszenia Confindustria. w każdej prowincji Włoch stowarzyszenia branżowe we współpracy ze szkołami, ośrodkami szkoleniowymi i uniwersytetami zapewniają uczniom i nauczycielom możliwość spotkania się z przedsiębiorcami oraz podjęcia wspólnej refleksji nad umiejętnościami i wyborami zawodowymi.

Usługi poradnictwa w szkołach

Stosowane przez szkoły w pierwszym cyklu metody wdrażania poradnictwa w kształceniu obowiązkowym nie układają się w określony model, ponieważ występują różnice między poszczególnymi szkołami, a ponadto często łączy się je z projektami międzyprzedmiotowymi realizowanymi w wybranym momencie w roku (najczęściej pod koniec ostatniego roku pierwszego cyklu). Jednak z reguły poradnictwo oparte jest na życzeniach, umiejętnościach i potrzebach uczniów, którzy przeczytali broszurę lub uzyskali pomoc w szukaniu innych źródeł informacji w Internecie. Informacje dotyczą lokalnego rozmieszczenia szkół i cech charakterystycznych szkół średnich II stopnia. Weryfikowane są przedmioty ujęte w programie nauczania, harmonogramy oraz możliwości naukowe i zawodowe.

Poradnictwo dostarcza też wiedzy na temat systemu zasadniczego kształcenia zawodowego, tzn. ścieżek oferowanych przez regionalne ośrodki szkolenia zawodowego. Informacje o ścieżkach zawodowych przekazywane są w ramach przedmiotów, harmonogramów, a także różnych metodologii. Ostatnie badania (ISFOL) wskazują, że młodzi ludzie w wieku 14 lat i ich rodziny mają niewielką ogólną wiedzę na temat systemu FPI oraz ośrodków szkolenia zawodowego w regionie, jak również o oferowanych przez nie programach szkoleniowych. Ośrodki szkolenia zawodowego prowadzą szeroką gamę działań w zakresie poradnictwa w ramach ścieżek szkoleniowych, wykorzystując różne metody. Poradnictwo jest częścią programu nauczania i odpowiada określonej liczbie godzin, a prowadzą je wyspecjalizowani profesjonaliści, zajmujący się poradnictwem (doradcy zawodowi, doradcy, psycholodzy, nauczyciele).

Poradnictwo zapewniane w ramach ścieżek jest wzbogacane przy użyciu różnych środków, takich jak przyjęcie do klasy, opieka psychologiczna w trudnych sytuacjach, przekierowywanie mające pomóc uczniom ponownie przeanalizować dokonane wybory, wsparcie w pracy pod koniec ścieżki szkoleniowej, doradztwo zapewniające uczniom pomoc w trakcie realizowania ścieżek szkoleniowych oraz w przejściu do kolejnego szkolenia lub ścieżki edukacyjnej. Środki te są wdrażane w Laboratoriach Odnowy i Rozwoju Nauczania (LARSA), które indywidualnie przygotowują uczniów na przejście z jednej ścieżki do drugiej w obrębie edukacji ogólnokształcącej lub zawodowej. Jednym ze stosowanych narzędzi jest portfolio, rodzaj kartoteki kompletowanej przez uczniów i ich nauczycieli, zawierającej materiały, produkty, dokumenty i certyfikaty, świadczące o umiejętnościach, wiedzy i uzdolnieniach rozwiniętych przez ucznia realizującego daną ścieżkę.

Usługi poradnictwa poza szkołą

Służby zatrudnienia w całym państwie świadczą usługi osobom dorosłym i młodym ludziom w wieku 14-17 lat.

Pełnią one następujące funkcje:

• gromadzenie informacji o młodzieży zapisanej do szkół, na szkolenia zawodowe lub umowy stażowe w celu ustalenia, ilu młodych ludzi w wieku 14-17 lat znajduje się poza ścieżkami edukacyjnymi na szczeblu krajowym. Obecnie takie informacje są kompilowane w rejestry prowincjonalne lub regionalne w celu stworzenia krajowego rejestru uczniów w wieku edukacji obowiązkowej;
• prowadzenie usług w ośrodku dla młodzieży znajdującej się poza wszystkimi ścieżkami; informowanie o opcjach dostępnych w poszczególnych strukturach edukacyjnych i szkoleniowych; poradnictwo mające określić projekty szkoleniowe i zawodowe oraz świadczenie opieki i pomocy młodym ludziom w realizacji tych projektów.

Służby zatrudnienia przejmują inicjatywę w sytuacjach delikatnych i problemowych, związanych z określonymi grupami młodych ludzi (przede wszystkim niepełnosprawnymi i imigrantami). Istnieją też inne ośrodki poradnictwa, zwane Informagiovani, zarządzane przez władze miejskie. Różnica między Informagiovani a służbami zatrudnienia polega na tym, że główną funkcją tych pierwszych jest dostarczanie młodym ludziom ogólnych informacji na temat edukacji, szkoleń i pracy, a także zdrowia, wypoczynku, hobby i wydarzeń kulturalnych w regionie.

KWALIFIKACJE DORADCÓW

W szkole

Od 1990 r. w zakres odpowiedzialności i profil zawodowy każdego nauczyciela szkoły podstawowej i średniej wchodzi poradnictwo dla uczniów. w czasie studiów uniwersyteckich i specjalizacji nauczycielskich nauczyciele szkolni przechodzą szkolenie, poświęcone nauce i przygotowaniu przedmiotu poradnictwa. Krajowy Plan Poradnictwa, opracowany przez Komitet Krajowy w 2004 r., za jeden z głównych celów uznaje wprowadzenie zintegrowanych zajęć szkoleniowych dla wszystkich uczestników.

Nauczycielom szkolnym, którzy koordynują projekty poradnictwa i mają specjalizację w tej dziedzinie, instytucje edukacyjne powierzają szczególne obowiązki, będące częścią ich funkcji „instrumentalnych”. Są wśród nich „interwencje i usługi dla uczniów”, do których należy „współpraca i zarządzanie działaniami związanymi z kontrolą, poradnictwem zawodowym i opieką psychologiczną”. W ścieżce szkolenie zawodowe, podmiotami poradnictwa są często dawni instruktorzy, którzy zdobyli specjalizację z poradnictwa dla młodzieży na kursach prowadzonych przez te same struktury szkoleniowe lub po uzyskaniu tytułu magistra na uniwersytecie. Zazwyczaj przechodzą oni szkolenie społeczno-pedagogiczne.

Należy wspomnieć o realizacji „internetowego systemu szkoleń ciągłych”, bezpłatnego krajowego projektu szkoleń ustawicznych, który oparty jest na nowych technologiach (ekształcenie) i promowany przez – podległą Ministerstwu Pracy – Naczelną Dyrekcję do spraw Polityki Promowania Poradnictwa i Szkoleń. Pomocy technicznej projektowi udziela Italia Lavoro i ISFOL. Projekt ten jest skierowany do uczestników zintegrowanego systemu szkoleń/edukacji: specjalistów do spraw szkoleń, w tym doradców i opiekunów zawodowych, nauczycieli szkół średnich II stopnia, którzy zajmują się poradnictwem i edukacją zawodową, oraz pracowników służb zatrudnienia. Po zarejestrowaniu się można uzyskać dostęp do katalogu kursów i szkoleń internetowych, oferowana jest też opieka indywidualna.

Do omawianych zagadnień należą kursy na temat poradnictwa/oceny i analizy umiejętności indywidualnych; pomoc i szkolenie osób w trudnych sytuacjach (osób społecznie upośledzonych i imigrantów); integracja i szkolenie przemienne; służby zatrudnienia, praktyki, staże i poradnictwo.

By uzyskać dostęp do tej usługi, należy zarejestrować się na stronie internetowej www.xformare.it.

Poniżej znajduje się lista interesujących stron internetowych poświęconych szkoleniom dla osób świadczących poradnictwo i ich klientów:

• www.consorzioineco.it: strona internetowa Konsorcjum Informacji i Komunikacji zawierająca przewodnik po usługach informacji i poradnictwa dla młodych ludzi.
• www.centrotransizioni.it: laboratorium badawcze i doskonalenia operacyjnego stworzone przez Uniwersytet w Bolonii dla specjalistów do spraw poradnictwa.
• www.orientamento.it: strona internetowa „domowej roboty” dla klientów poradnictwa we Włoszech.
• www.jobtel.it: strona internetowa dotycząca poradnictwa przygotowana z myślą o użytkownikach i specjalistach w tym sektorze.

Poniżej wymieniono czasopisma, które od lat zajmują się podstawowymi kwestiami związanymi ze szkoleniami, pracą i poradnictwem w zakresie ustawicznych szkoleń specjalistów:

• „Magellano” – dwumiesięcznik, 2000, Florencja, Iter.
• „Orientamento scolastico e professionale” („Poradnictwo edukacyjne i zawodowe”) – włoskie stowarzyszenie poradnictwa edukacyjnego i zawodowego, kwartalnik, 1960, Rzym, AIOSP.
• „Professionalita” („Profesjonalizm”) – kultura, doświadczenie i innowacje w kursach doszkalających, dwumiesięcznik, Brescia, La Scuola Editions.
• „Rassegna CNOS” („Przegląd CNOS”) – problemy, doświadczenia i perspektywy szkoleń zawodowych, czteromiesięcznik, 1984, Rzym, CNOS.

W innych placówkach poradnictwa

Doradcy zawodowi pracujący w służbach zatrudnienia mają często różne wykształcenie w dziedzinie poradnictwa. Niektórzy z nich są psychologami, socjologami, statystykami i badaczami rynku. Inni nie mają tytułu magistra, ale dysponują dużym doświadczeniem zgromadzonym w ciągu wielu lat pracy z osobami bezrobotnymi.

WSPÓŁPRACA MIĘDZY SZKOŁAMI, PRACODAWCAMI, RODZICAMI I INNYMI PODMIOTAMI

Szkoły i ośrodki poradnictwa nawiązują kontakt z lokalnymi służbami poradnictwa oraz innymi instytucjami (takimi jak miejscowe przedsiębiorstwa). Celem nawiązywania tych relacji jest organizowanie sesji poradnictwa, zwłaszcza przemiennych ścieżek i praktyk (zobacz część Poradnictwo zawodowe w programie nauczania).

Lokalne projekty poradnictwa, promowane przez samorządy, prowincje i regiony, obejmują też elementy interakcji między różnymi podmiotami zajmującymi się szkoleniami (szkoły, ośrodki szkoleniowe, stowarzyszenia wolontariackie) i działającymi na danym terenie (służby zatrudnienia i firmy).

W innych wypadkach projekty upowszechniają uregulowania oraz opcje edukacyjne i szkoleniowe na szczeblu lokalnym wśród rodzin młodych ludzi objętych edukacją obowiązkową. Na szczeblu krajowym dzień Orientagiovani poprawia i wzmacnia kontakty między szkołami i firmami, promuje kulturę i przedsiębiorczość (zobacz część Inne rodzaje działalności).

DOSTĘP DO INFORMACJI NA TEMAT PORADNICTWA ZAWODOWEGO

Młodzi ludzie i ich rodziny mają dostęp do informacji na temat poradnictwa na szczeblu lokalnym i krajowym. Na stronach internetowych władz miejskich, prowincji i regionów, a zwłaszcza w sekcjach poświęconych szkoleniom zawodowym i edukacyjnym można znaleźć bazy danych o lokalnych ścieżkach szkoleń i szkołach dla młodych ludzi objętych kształceniem obowiązkowym. Projekt, realizowany pod auspicjami Ministerstwa Edukacji, zaleca utworzenie krajowej bazy danych, zawierającej nie tylko nazwy lokalnych szkół i zapotrzebowanie edukacyjne zaplanowane na początku danego roku szkolnego, ale także nazwy ośrodków szkolenia zawodowego i ich oferty szkoleniowe. Jeśli chodzi o dokumenty drukowane dotyczące poradnictwa, władze niektórych prowincji i regionów oraz służby zatrudnienia opracowują broszury dla młodych ludzi i ich rodzin mające na celu wyjaśnienie standardów kształcenia obowiązkowego oraz koncepcji prawa/obowiązku edukacji i szkoleń, a także dostarczenie bardziej adekwatnych informacji o ich decyzjach.

Strona internetowa Europa Lavoro (www.lavoro.gov.it/Lavoro/EuropaLavoro), stworzona przez Ministerstwo Pracy, poświęcona jest wyłącznie działaniom w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS). Daje ona obywatelom i specjalistom szybki dostęp do aktualnych opcji proponowanych przez EFS w dziedzinie poradnictwa i szkoleń zawodowych, a także narzędzi integracji ze światem zawodowym. Jedną z promowanych inicjatyw jest Circuml@vorando (www.circumlavorando.it), mobilna służba informująca o świecie szkoleń zawodowych, poradnictwa, pracy i integracji społecznej.

Wśród publikacji Europa Lavoro należy wymienić Orientamento al lavoro – Vademecum per i genitori (Poradnictwo w pracy – przewodnik dla rodziców) w dziale poświęconym materiałom redakcyjnym. Powstała ona z myślą o rodzicach młodych ludzi w wieku 16-25 lat, którzy ukończyli uniwersyteckie i nieuniwersyteckie studia wyższe lub szkolenie zawodowe i potrzebują informacji na temat wyboru zawodu. Należy także wspomnieć o projekcie Ministerstwa Pracy, Naczelnej Dyrekcji do spraw Poradnictwa i Szkoleń – Orientaonline, realizowanego dzięki finansowaniu przez EFS i technicznej pomocy ISFOL. Orientaonline (www.isfol.it) to zintegrowana baza danych poświęcona poradnictwu i szkoleniom zawodowym – zawiera ona dane i informacje dotyczące zawodów przedstawione w formie mapy sektorów zawodowych, będąc próbą objęcia całego sektora produkcji we Włoszech.